For Whom The Bell Tolls

Make his fight on the hill in the early day Constant chill deep inside Shouting gun, on they run through the endless grey On they fight, for they're right, yes, but who's to say? For a hill, men would kill. Why? They do not know Stiffened wounds test their pride Men of five still alive through the raging glow Gone insane from the pain that they surely know For whom the bell tolls Time marches on For whom the bell tolls Take a look to the sky just before you die It's the last time he will Blackened roar, massive roar fills the crumbling sky Shattered goal fills his soul with a ruthless cry Stranger now are his eyes to this mystery Hears the silence so loud Crack of dawn, all is gone except the will to be Now they see what will be, blinded eyes to see For whom the bell tolls Time marches on For whom the bell tolls

„Dla kogo bije dzwon" Walczą na wzgórzu o świcie dnia, Stały chłód w głębi trwa. Krwawy krzyk, biegną wśród szarości bez końca, Walczą dalej, bo wierzą, że tak trzeba, lecz kto to ocenia? Za wzgórze, ludzie zabijają. Dlaczego? Sami nie wiedzą, Sztywne rany wystawiają na próbę ich dumę. Pięciu mężczyzn wciąż żyje wśród żarzącego się płomienia, Oszaleli z bólu, który na pewno znają. Dla kogo bije dzwon, Czas wciąż biegnie, Dla kogo bije dzwon. Spójrz w niebo tuż przed swoją śmiercią, To ostatni raz, gdy on to uczyni. Pociemniały ryk, potężny ryk wypełnia rozpadające się niebo, Roztrzaskany cel wypełnia jego duszę bezlitosnym krzykiem. Jego oczy stały się teraz obce tej tajemnicy, Słyszy ciszę, tak głośną. Świt pęka, wszystko znika, poza wolą istnienia. Teraz widzą, co nadejdzie, zaślepione oczy zaczynają widzieć. Dla kogo bije dzwon, Czas wciąż biegnie, Dla kogo bije dzwon.