Nie pytam Cię o miłość

1. Kochasz, nie kochasz, bóg to wie, zaplątał nas w meandry losu, żeby się szukać czasem też, tam gdzie odnaleźć się nie sposób. Za oknem w deszczu twoja twarz, szyby stłuczone gradem słów, głupie stwierdzenie: chciałeś? masz! a jednak nie płacz! nie płacz, mów!: Ref. Nie pytam cię o miłość, bo przecież wiem to sam, wiem to sam, że mi się wcale nie wyśniło, to, co zdarzyło się nam, się już nam! o miłość już nie pytam cię, bo to nie ty mi ją zabierasz, że kochasz bardziej niż ja - wiem, ale coś piekło nam otwiera... 2. A przecież miało pięknie być, pięknie się miało darzyć już nie to samo, serce drży, o pocałunkach już nie marzysz. Krzywe zwierciadło wspomnień złych, bezradnych grymas w ramkę chwyta, i zanim z bólem spłyną łzy, krzyk tylko: nie dotykaj! Ref. Nie pytam cię o miłość, bo przecież wiem to sam, wiem to sam, że mi się wcale nie wyśniło, to, co zdarzyło się nam, się już nam! o miłość już nie pytam cię, bo to nie ty mi ją zabierasz, że kochasz bardziej niż ja - wiem, ale coś piekło nam otwiera... Za oknem w deszczu twoja twarz, szyby stłuczone gradem słów, głupie stwierdzenie: chciałeś? masz! a jednak nie płacz! nie płacz, mów!: o miłość już nie pytam cię, bo to nie ty mi ją zabierasz, że kochasz bardziej niż ja - wiem, i nie mów mi, że to umiera! Nie pytam cię o miłość, bo przecież wiem to sam, wiem to sam, że mi się wcale nie wyśniło, to, co zdarzyło się nam, się już nam! o miłość już nie pytam cię, bo to nie ty mi ją zabierasz, że kochasz bardziej niż ja - wiem, ale coś piekło nam otwiera...